11 Oktober 2016; 17 Spelers, figuranten, toneelcommissie, decorploeg & regisseuse Dinie Jansen staan aan het begin van een zware bevalling*. Het stuk werd uitgekozen, rollen werden verdeeld en repetitiedagen ingepland. Het decor werd ontworpen, de toneelcommissie vergaderde en kleding werd uitgezocht. Ondertussen was iedereen benieuwd hoe het kind** er uit zou gaan zien. Toch vonden sommigen het aantal repetitie dagen wel veel, en tekst leren dat kwam wel.. Totdat 2017 zomaar voor de deur stond en de bevalling wel erg dicht bij kwam. Men werd serieuzer bij de repetities en er werd een zwangerschaps-trainingsweekend georganiseerd.
Op een zonnige zaterdag in januari kwam de groep bij elkaar voor dit toneelweekend. Na een middag keihard repeteren vertrok de spelersgroep richting het pittoreske Oatmöske***. Na een prachtige tocht door de besneeuwde Twentse heuveltoppen kwam eindelijk de kerktoren in zicht. Nadat het logeeradres was natgemaakt, werd (via een wel heel toeristische route) een etablissement opgezocht. Om van de plaatselijke cultuur te proeven viel de keuze op een Italiaans restaurant. Met de pens vol goeie zin en pizza installeerde de groep zich in “Ons Gebouw”. Hier werd het stuk “Edelweiss” op de planken gezet door toneelvereniging Archives uit Oatmöske. Het doel van dit bezoek was om de groep te laten leren van anderen en motiveren voor het eigen stuk. Op de verloting na (deze bevatte sporen van fraude in de ogen van enkelen) was het een geslaagde voorstelling. Met Twentse gastvrijheid werden we dan ook in de gelegenheid gesteld om het stuk samen te evalueren met Archives en kregen we zelfs nog een rondleiding in het gebouw. Op advies van de Oatmöskers werd er nog even nagezeten in Den Guldene Crone onder het genot van een aantal gerste- en druivensmoothies. Toen de plaatselijke carnaval vereniging ook nog eens binnenkwam kon onze avond niet meer stuk, dachten we. De tukkers dachten hier iets anders over, blijkbaar zijn daar de bedtijden wat vroeger. Daarom werd er gekozen om onze eigen gezelligheid voort te zetten bij het logeeradres met erg huiselijke sfeer. Tot in de vroege uurtjes was het nog erg gezellig met het ene verhaal nog sterker dan het andere.
De volgende dag stond er echter nog een repetitie op het programma; het drummen voor de jongens (onder begeleiding van Andre Olden) en majorette voor de meisjes. Hier kwam menigeen er ook wel achter dat er nog heel wat kuubs door de bêke moesten! Bloed, zweet en tranen zou het dan ook kostten om het kind er uit te krijgen. Het zien van het toneelstuk van Archives was daarvoor een goede motivatie.
In de laatste week voor de grande finale konden we dan eindelijk oefenen bij Braakhekke. Het ingenieuze decor, gemaakt door de decorploeg, liet alles kloppen. Al moest er wel gewend worden aan alle snelle wisselingen in decor en scénes. Na extra repetities en de generale was het 10 maart dan zover, het stuk Omhoog die stok was geboren!
Een stuk dat zich afspeelt bij een drumband- en majorettevereniging met de nodige problemen. Voorzitter Zandstra (Coen Stegeman) heeft het er maar zwaar mee als zijn secretaris noodlottig overlijdt, 
de bankrekening rood blijkt te staan, een van de majorettes (Ellen Scholthof) zwanger is geraakt op de vereniging en ze het repetitiegebouw ook nog eens dreigen te verliezen. Maar dat is niet het enige, alle 17 leden (Ellen Pinkert, Bart van der Meij, Silla Koops, Suzanne Bakker, Ymke Blankena & Esmee Scholthof) hebben hun eigen problemen. Zo blijkt de vrouw van de voorzitter (Jessica van de Loosdrecht) al jaren te lijden onder de machtszucht van de voorzitter en worstelt zijn zoon (Christian Muilerman) met zijn geaardheid. Een gescheiden vrouw (Sandra Willemink) van concurrerende vereniging de Klaroen doet haar intrede en maakt het de voorzitter nog moeilijker. Niet alleen de voorzitter heeft hier problemen mee, ook de majorettes krijgen te maken met de onhandige dochter (Cyril in ’t Hof) die zij meebrengt.
Het lid (Marco Lensink) dat uiteindelijk verantwoordelijk blijkt voor het zwanger maken van een van de majorettes ziet daarmee zijn kans om secretaris te worden ook nog is in rook opgaan. Een reclasseringsklant uit het westen (Geert van Schooten) en een alcoholverslaafde bouwvakker (Luuk in ’t Hof) hebben samen veel plezier om en met de dames. Echter blijkt achter hun stoere gedrag ook het nodige verdriet te zitten. Waar liefde, bedrog, lust, verslavingen en verduistering van kasgeld de vereniging in vernieling lijken te brengen, blijkt in het slot de liefde voor de verenging toch de overhand te hebben. Een optreden voor de Koningin samen met (oud) leden van Orpheus brengen alles tot een goed einde. De vele verwarringen binnen de vereniging zorgde voor het nodige vermaak maar ook medeleven van het publiek. De verstandelijk beperkte barman (Ties Kram) van de vereniging zag veel van deze verwarringen gebeuren en kreeg daarmee ook lachers uit het publiek op zijn hand. Door de vele verhaallijnen waren er veel decorwisselingen nodig en volgde het publiek het kluchtige stuk aandachtig.
De geboorte kwam niet alleen door de spelers en Dinie tot stand. Ook hebben de toneelcommissie (waar Elina Veldink dit jaar jubilaris is!) en de decorploeg veel werk verzet. Evenals de dames van de grime, de mensen van licht, geluid, foto & video, en (oud) leden van Orpheus. De beschuit met muisjes waren op 12 maart dan ook extra verdient! Helaas kon een enkeling hier niet van genieten door een opgelopen horeca griepje.. Nu maar weer wachten op een volgende vruchtbare toneelperiode!
*Voorbereiding op het toneelstuk
**Het toneelstuk
***Ootmarsum